Η Μυρτώ με το αριστερό χέρι στο γύψο μπήκε στο διαμέρισμα. Η Βιολέτα τη ρώτησε αν θέλει καφέ. Η Μυρτώ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Οι δύο γυναίκες κάθισαν στον καναπέ. Η Μυρτώ, αν και δυσκολευόταν, φαινόταν αποφασισμένη να ανοίξει την καρδιά της στη γειτόνισσα.

-Σίγουρα έχεις πολλές απορίες γι’ αυτά που είδες!

-Δε θέλω να γίνω αδιάκριτη. Αλήθεια. Δεν είσαι υποχρεωμένη να μου εξηγήσεις τίποτα, προσπάθησε να τη διευκολύνει η Βιολέτα.

-Αν δεν ήσουν εσύ, μπορεί να με σκότωνε!

- Υπερβάλλεις τώρα!

-Δεν υπερβάλλω καθόλου! Η Μυρτώ δίστασε για μια στιγμή. Ξέρεις, με το Μάνο δεν είμαστε παντρεμένοι...

-Πολλά ζευγάρια συζούν στις μέρες μας...

- Γνώρισα το Μάνο όταν ήμουνα δεκαοχτώ χρονώ. Πριν από δεκαπέντε χρόνια. Εκείνος ήταν εικοσιδύο. Περάσαμε δύσκολα. Ο Μάνος μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο κι εγώ μόλις το είχα σκάσει από το σπίτι μου. Ο πατριός μου με κακοποιούσε. Σεξουαλικά εννοώ...

Η Βιολέτα ταράχθηκε.

-Και η μητέρα σου;

- Η μητέρα μου αρνιόταν να παραδεχθεί αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια της. Με έλεγε μοχθηρή και φαντασιόπληκτη. Αντί να ευγνωμονώ τον άγιο αυτό άνθρωπο που την παντρεύτηκε και μας έδωσε το όνομά του, εγώ τον κακολογούσα. Βλέπεις, ο φυσικός μου πατέρας την εγκατέλειψε έγκυο έξη μηνών στα σκαλιά της εκκλησίας.

-Ω Θεέ μου!

-Κόλλησα με το Μάνο! Αλλά αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες. Οικονομικές και κοινωνικές. Και τότε ο Μάνος σκέφθηκε…….κι εγώ το δέχθηκα δηλαδή, ότι έπρεπε να μαζέψουμε μερικά χρήματα, να φτιάξουμε το σπίτι μας και να παντρευτούμε. Κι έτσι άρχισα να βλέπω………….. να πηγαίνω με διάφορους κυρίους………

-Εννοείς να πηγαίνεις στο κρεβάτι; Η Βιολέτα δεν πίστευε στ’ αυτιά της.

-Ναι! Η φωνή της Μυρτώς δεν άφηνε περιθώρια για παρανοήσεις.

-Αν είναι δυνατόν!

- Όλα είναι δυνατά, αν δεν έχεις πουθενά ν’ ακουμπήσεις! Ξέρεις τι είναι να σε πετάνε στο δρόμο γιατί δεν έχεις να πληρώσεις το νοίκι, να μην έχεις που να κοιμηθείς το βράδυ, να μην έχεις να φας, να ντυθείς……..

-Μπορούσατε να βρείτε μια δουλειά!

-Βρήκα μια δουλειά πωλήτριας με το βασικό μισθό, χωρίς ένσημα…. Το αφεντικό μου ρίχθηκε κι από πάνω!

-Ο Μάνος; Δε μπορούσε να βρει μια δουλειά;

- ΄Εχει λερωμένο ποινικό μητρώο. Έκανε και φυλακή. Μικροκλοπές……….

Οι δύο γυναίκες σώπασαν για λίγο. Η Μυρτώ πήρε μια βαθειά ανάσα και συνέχισε.

-΄Ελεγε ότι θα παντρευτούμε όταν μαζέψουμε ένα ορισμένο ποσό. Κι ότι θα σταματήσω να δουλεύω……..να πηγαίνω μ’ όλους αυτούς τους……. καθωσπρέπει κυρίους ………΄Ελεγε ότι επένδυε τα χρήματα σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Ανακάλυψα ότι έμπλεξε με τοκογλύφους. Μας έφαγαν τα λεφτά! Λίγο πριν μπεις στο διαμέρισμά μας, του είπα ότι θα φύγω!

-Γι’ αυτό σε χτύπησε!

-Δεν ήθελε να χάσει την κότα με τα χρυσά αυγά! (παύση) Νόμιζα ότι μ’ αγαπούσε!

-΄Ησουνα ηλίθια που τον πίστευες τόσα χρόνια!

Η Βιολέτα μετάνιωσε για τη φράση που εκστόμισε βλέποντας τη Μυρτώ να ταράζεται.

-Με συγχωρείς! Δεν έχω κανένα δικαίωμα να σε κρίνω!

- Εσύ δε βρέθηκες ποτέ σε τόσο δύσκολη θέση; Ποτέ δεν πίστεψες σε κάτι που αποδείχθηκε λανθασμένο;

Η Βιολέτα σκέφθηκε το Θανάση και την περίεργη κατάσταση που υπήρχε ανάμεσά τους. Απώθησε γρήγορα τις σκέψεις της. Τι σχέση είχε ο Θανάσης με το Μάνο; Εκείνη ήταν παντρεμένη με το Θανάση, που σίγουρα μια μέρα θα γύριζε κοντά της! Μάλιστα η Βιολέτα ένοιωσε ένα αίσθημα ανωτερότητας σε σχέση με την κατάσταση που βρισκόταν η γειτόνισσά της. Εκείνη ποτέ δε θα έφθανε σε τέτοιο σημείο. Εκείνη όμως δε βίωσε παρόμοιες καταστάσεις! Γι’ αυτό, όπως λέει ο σοφός λαός μας, «έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέμε» Πώς θα αντιδρούσε άραγε η Βιολέτα αν μεγάλωνε με ένα πατριό που την κακοποιούσε σεξουαλικά; Οι άνθρωποι συνήθως δεν αμαρτάνουν επειδή η ζωή δεν τους φέρνει σε δεινή θέση και όχι απαραίτητα επειδή μπορούν να αντιστέκονται με επιτυχία στους πειρασμούς. Ο άνθρωπος αναλαμβάνει εύκολα το ρόλο του δικαστή των συνανθρώπων του και με ελαφριά καρδιά τους καταδικάζει. Για το ίδιο ακριβώς σφάλμα όμως είναι έτοιμος να δικαιολογήσει και τελικά να αθωώσει τον εαυτό του.

-Τι σκοπεύεις να κάνεις; απέφυγε να απαντήσει η Βιολέτα στην τελευταία ερώτηση της Μυρτώς.

-Θα φύγω!

-Και πολύ καλά θα κάνεις!

Η Μυρτώ δίστασε.

-Ξέρω ότι δε γνωριζόμαστε καλά, αλλά ………μήπως θα μπορούσα να μείνω δυο-τρεις μέρες μαζί σου; Μέχρι να δω τι θα κάνω! Δε θα σου φορτωθώ για πολύ, σου ορκίζομαι! Θα βρω μια λύση το συντομότερο!

Η Βιολέτα ξαφνιάστηκε από το αίτημα της Μυρτώς, αλλά δε μπορούσε να της αρνηθεί.

-Δε θα σ’ ενοχλώ καθόλου, συνέχισε η Μυρτώ. Σαν να μην υπάρχω μέσα στο σπίτι! Σε παρακαλώ! Δεν έχω που να πάω!

-Μπορείς να μείνεις όσο καιρό χρειασθεί! είπε αποφασιστικά η Βιολέτα.

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ