Το επόμενο πρωί η Βιολέτα ξύπνησε πιασμένη από τις ασκήσεις που έκανε το προηγούμενο απόγευμα στο γυμναστήριο. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές του νεαρού γυμναστή και είχε εκτελέσει κάποιες ασκήσεις με περισσότερα κιλά βάρη απ’ ότι είχε εκείνος συστήσει. Αποφάσισε να μην πάει σήμερα στο γυμναστήριο για να μη χειροτερέψει. Θα συνέχιζε το διάβασμα και το απόγευμα θα έκανε ένα ωραίο ζεστό αφρόλουτρο και μια μάσκα προσώπου για να είναι έτοιμη για το ραντεβού με το Στέλιο.

Ο εικοστός ένατος βαθμός είναι αλχημικός βαθμός. Ο τέκτονας επανήλθε στη γη μετά το ταξίδι του στους επτά πλανήτες και είναι τώρα έτοιμος να πραγματοποιήσει το μεγάλο έργο που είναι η τελειοποίηση του εαυτού του και -- - μέσω αυτής - η τελειοποίηση του ατελούς κόσμου. Τι είναι αλχημεία; Η Βιολέτα θυμόταν από το σχολείο κάτι τρελούς επιστήμονες που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τη φιλοσοφική λίθο ώστε να μετατρέψουν ευτελή μέταλλα σε χρυσό.

Αλχημεία είναι η τέχνη της μεταμόρφωσης. Οι διαδοχικές αλλαγές που προκαλεί ο αλχημιστής στο υλικό πάνω στο οποίο εργάζεται σκοπό έχουν να το μετατρέψουν από χονδροειδές σε ευγενές και τέλειο. Η αρχή της αλχημείας τοποθετείται στους δύο ή τρεις τελευταίους αιώνες π.Χ. στην ΄Απω Ανατολή (κυρίως στην Κίνα) και στη Δύση. Στη Δύση είχε ως κέντρο τον Αλεξανδρινό πολιτισμό που συνδύαζε όψεις του αιγυπτιακού και του κλασσικού ελληνικού και ασχολιόταν με τα μέταλλα και τα ορυκτά. Στην Ανατολή είχε ως αντικείμενο έρευνας τη δημιουργία του ελιξιρίου μακροζωίας. Και οι δύο σχολές είχαν ως κοινό στόχο να φθάσουν στη γνώση της δημιουργίας και της συμπαντικής τάξης. Οι δύο σχολές παρήκμασαν κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ., η μεν ανατολική συνεχίσθηκε με διάφορα σκαμπανεβάσματα η δε δυτική μεταφέρθηκε στον αραβικό χώρο όπου αναπτύχθηκε όσο καιρό ο Δυτικός πολιτισμός περνούσε μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του Μεσαίωνα. Η αλχημεία από κάποιους θεωρήθηκε τέχνη αντάξια μελέτης των βασιλιάδων ενώ από κάποιους άλλους επάγγελμα απατεώνων. Οι Ροδόσταυροι και άλλα φιλοσοφικά κινήματα έδωσαν το έναυσμα στην αλχημεία να αρχίσει να προβάλλεται ανοιχτά προς τα έξω και να τοποθετείται ισοδύναμα δίπλα σε άλλους κλάδους έρευνας και μάθησης.

Ο αλχημιστής περιγράφεται ως καλλιτέχνης που επιτυγχάνει την τελειοποίηση της φύσης. Ο δοκιμαστικός σωλήνας είναι το σύμπαν σε μικρογραφία, μια κρυστάλλινη σφαίρα μέσα στην οποία συντελείται η διαδικασία της μεταμόρφωσης. Το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα του υλικού γνωστά ως αλάτι, υδράργυρος και θείο πρέπει να απελευθερωθούν από την πρωτόγονη κατάστασή τους και να προσαρμοσθούν σε μια νέα αρμονία. Η αλχημεία διαφέρει από τη χημεία σε δύο παράγοντες. Η χρονική λειτουργία των αλχημικών πειραμάτων καθορίζεται από αστρολογικές διατάξεις και ορισμένα στάδια των διαδικασιών της επαναλαμβάνονται σε υπερβολικό βαθμό, όπως η απόσταξη ενός υγρού εκατοντάδες φορές.

Κάθε μέταλλο αντιστοιχούσε σ’ έναν ορισμένο πλανήτη και τις ημερομηνίες που ο πλανήτης αυτός ασκούσε ισχυρή επιρροή η ανάπτυξη του μετάλλου στη γη θα επιταχυνόταν. Οι υπολογισμοί αυτοί γινόταν με τη βοήθεια της αστρολογίας. Ο πλανήτης Κρόνος που ήταν αργός, βαθυστόχαστος και βραδυκίνητος αντιστοιχούσε στο μολύβι, το βαρύτερο από τα μέταλλα. Η Αφροδίτη αντιστοιχούσε στο χαλκό, ο ΄Ηλιος στο χρυσό, η Σελήνη στο ασήμι, ο Ερμής στον υδράργυρο, ο ΄Αρης στο σίδηρο και ο Δίας στον κασσίτερο.

Στην Ευρώπη, η παράδοση της πνευματικής αλχημείας ταυτίστηκε με το Χριστιανισμό και η αλχημική εργασία ήταν το μυστικό μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος μπορούσε να ενωθεί με το Χριστό ο οποίος ήταν η τέλεια Λίθος. Η φωτιά που θερμαίνει το υλικό είναι σαν την κάμινο της οδύνης από την οποία διήλθε ο Χριστός όταν οι άνθρωποι τον αρνήθηκαν. Η περίοδος της χημικής χώνευσης, η περίοδος κυοφορίας του σπόρου στο δοχείο που διαρκούσε σαράντα μέρες, αντιστοιχεί με το διάστημα που πέρασε ο Χριστός στην έρημο. Η ζωή του Χριστού μας έδωσε τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας μέσω της πνευματικής διάστασης της αλχημείας. Η βάπτιση και η σταύρωση είναι το νερό και το πνεύμα που θα μας αναζωογονήσει όταν και εμείς οι ίδιοι διέλθουμε την προσωπική μας κάμινο των επίγειων βασάνων.

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΣΚΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ