Ιερουσαλήμ. Η πόλη – σύμβολο. Ναός του Σολωμόντα. Ο ναός – σύμβολο. Από την εποχή του πύργου της Βαβέλ ο άνθρωπος έδειξε μια τάση προς το κολοσσιαίο και το μεγαλειώδες σε γήινο επίπεδο. Επιθυμούσε να λατρεύει τους θεούς του μέσα σε εντυπωσιακά κτίσματα Η παλιά Ιερουσαλήμ δεν υπάρχει πια, ενώ η νέα Ιερουσαλήμ για την κατασκευή της οποίας κάνει λόγο ο Ιωάννης, συγγραφέας της «Αποκάλυψης», δε χτίζεται από τη γη προς τον ουρανό με υλικά μέσα. Η Νέα Ιερουσαλήμ έρχεται από τον ουρανό στη γη, με τρόπο καθαρά πνευματικό, σαν αποτέλεσμα της προσευχής και της πίστης στο Θεό. Τα δάση, τα βουνά, το σπίτι μας, οι πολύβουοι δρόμοι της πόλης , μπορούν να γίνουν ναοί όπου θα δοξολογούμε και θα ευχαριστούμε το Θεό για όσα μας προσφέρει. Οι ναοί, όπου θα ζητάμε ειλικρινή συγχώρεση για τα ανθρώπινα σφάλματά μας και θα στέλνουμε τη αγάπη και τη θετική μας ενέργεια σε όλα τα πλάσματα του Υψίστου. Η βοήθεια όμως που προσφέρουμε στους πάσχοντες συνανθρώπους μας είναι ο καλύτερος ναός που μπορούμε να χτίσουμε στη γη. ΄Ολοι έχουμε την ευκαιρία να προσφέρουμε τη βοήθειά μας σε μικρές καθημερινές δύσκολες καταστάσεις. Αρκεί να δράσουμε κι όχι να προσπεράσουμε αδιάφορα.

Οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι αναζητητές θαυμάτων επειδή - ακόμα και οι πιο ορθολογιστές - στα βάθη της καρδιάς τους πιστεύουν στα θαύματα, αφού τα έχουν ανάγκη. Εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν σε κοντινά ή μακρινά μέρη για να θαυμάσουν τις πυραμίδες της Αιγύπτου, την Ακρόπολη, το Σινικό τείχος, το Μάτσου Πίτσου, το ΄Ανγκορ Βατ, το Ταζ Μαχάλ, την Πέτρα της Ιορδανίας και άλλα καλοδιατηρημένα μνημεία. Εκατομμύρια πιστών συρρέουν σε μοναστήρια, εκκλησίες και ιερούς τόπους ζητώντας και προσμένοντας κάποιο θαύμα. Πόσοι από αυτούς συνειδητοποιούν το θαύμα της ζωής, το θαύμα της λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού, το θαύμα της δημιουργίας του σύμπαντος, την ανατολή ή τη δύση του ήλιου έστω;

Οι σημερινοί πρίγκιπες της Ιερουσαλήμ είναι εκείνοι που δρουν αθόρυβα και με εντιμότητα ανάμεσά μας φέρνοντας την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα. Σε μια προσωπική διαμάχη φίλων και γειτόνων οι απλοί άνθρωποι ή σε μια πολεμική σύρραξη αν πρόκειται για φωτισμένους ηγέτες και διπλωμάτες. ΄Ολοι πρέπει να εργαζόμαστε για την ειρήνη μέσα από κάθε δράση της ζωής μας. ΄Ολες οι δραστηριότητές μας, όταν διαβάζουμε κάποιο βιβλίο, όταν ακούμε κάποιον να μιλάει, όταν δουλεύουμε, ακόμα κι όταν επενδύουμε ή παίζουμε στο χρηματιστήριο, έχουν πνευματικούς στόχους. Πολλοί συνάνθρωποί μας παραπονιούνται ότι έχασαν τις οικονομίες τους στο κραχ του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999. Γιατί συνέβη όμως αυτό; Γιατί, απλούστατα, επιδιώξαμε να κερδίσουμε πολλά χρήματα εις βάρος των συνανθρώπων μας. ΄Οταν αγοράζουμε μια μετοχή στα τρία ευρώ και την πουλάμε στα δέκα ευρώ, εμείς κερδίζουμε ενώ κάποιος άλλος χάνει. Όταν αγοράζουμε μια μετοχή στα πέντε ευρώ, φθάνει στα τριάντα ευρώ, αλλά δεν την πουλάμε γιατί περιμένουμε να φθάσει στα πενήντα, ογδόντα, εκατό….χίλια ευρώ, τότε είναι βέβαιο ότι η απληστία μας θα τιμωρηθεί όταν η μετοχή-φούσκα θα πέσει στα τριάντα λεπτά. Επίσης είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη να δανείζεται για να παίξει στο χρηματιστήριο όταν οι ειδικοί συνιστούν να επενδύουμε από τα χρήματα που έχουμε αποταμιεύσει και δεν χρειαζόμαστε άμεσα;

Βεβαίως, εκείνοι που προκάλεσαν το κραχ στο χρηματιστήριο πρέπει να τιμωρηθούν. Εκείνοι όμως έχουν το ελαφρυντικό ότι «έκαναν τη δουλειά τους», αφού κανείς δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ότι το χρηματιστήριο είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα που μοιράζει εύκολο χρήμα σε όλους. Το ερώτημα είναι, αν εμείς πήραμε τα μαθήματα για τα οποία πληρώσαμε τόσο ακριβά. Πάψαμε να είμαστε καιροσκόποι, κερδοσκόποι και άπληστοι;

Η Βιολέτα έκλεισε το βιβλίο. Είχε «επενδύσει» κι εκείνη στο χρηματιστήριο και φυσικά είχε χάσει τις οικονομίες της, αφού είχε συμπεριφερθεί ακριβώς όπως η πλειοψηφία των νεόκοπων «επενδυτών». ΄Ηθελε κι εκείνη να κερδίσει χρήματα, όσο το δυνατόν περισσότερα, για να εξασφαλίσει το μέλλον του Μάρκου. Το ευτύχημα στην περίπτωσή της είναι ότι επένδυσε χρήματα που δεν χρειαζόταν άμεσα, αλλά ούτε και τα είχε δανεισθεί. Και βέβαια, ως συνετή μητέρα και εργαζόμενη που ήταν, είχε επενδύσει μόνο ένα μέρος από τις οικονομίες της. Είχε όμως διαπράξει κι εκείνη τα λάθη – αμαρτήματα της απληστίας και της καιροσκοπίας. Αναζητώντας μια ασφάλεια η οποία, σύμφωνα με το βιβλίο που ανέλαβε να μεταφράσει, ουσιαστικά δεν υπήρχε. Δυστυχώς ούτε ο αγαπημένος της γιος ούτε ο γιος και η κόρη κανενός Ωνάση εξαιρούταν από αυτό τον συμπαντικό νόμο. Η Βιολέτα κατευθύνθηκε προς το ψυγείο για να πάρει το συνηθισμένο βραδινό της γεύμα. Γιαουρτάκι με χαμηλά λιπαρά. Διαπίστωσε ότι τα γιαουρτάκια είχαν τελειώσει. Η ώρα ήταν έντεκα και μισή και το μίνι μάρκετ της γειτονιάς της έμενε ανοιχτό μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα.

Η Βιολέτα έφθασε στο μίνι –μάρκετ. Στην αρχή δεν κατάλαβε τι γινόταν. ΄Υστερα διαπίστωσε ότι ένας κακοποιός απειλούσε με μαχαίρι τον κύριο Δημήτρη τον ιδιοκτήτη. Ο κύριος Δημήτρης κόντευε τα εξήντα και έπασχε από σοβαρής μορφής διαβήτη. ΄Εβλεπε με δυσκολία και επαφιόταν στην εντιμότητα των πελατών για να δώσει τα σωστά ρέστα. Πολλές φορές τους άφηνε να πάρουν τα ρέστα μόνοι τους από το συρτάρι. Κάποιοι δεν ήταν και τόσο έντιμοι, αλλά τι μπορούσε να κάνει ο μισότυφλος; Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει υπάλληλο. Η γυναίκα του η κυρία Πόπη άνοιγε το μαγαζάκι στις οχτώ το πρωί. Εκείνη έκανε την ημερήσια βάρδια και ο κύριος Δημήτρης την απογευματινή- βραδινή. Μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, πικραμένοι από τη ζωή με πολλές υποχρεώσεις, αφού η κόρη τους μπαινόβγαινε στις κλινικές, επειδή έπασχε από μελαγχολία και είχε τάσεις αυτοκτονίας. Πριν τέσσερα χρόνια είχαν χάσει το γιό τους, είκοσι - πέντε χρονώ παλληκάρι. Σκοτώθηκε με τη μηχανή του. Σκληρά μαθήματα ζωής επιφύλαξε το σύμπαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους!

Η Βιολέτα φοβήθηκε, αλλά γρήγορα συνήλθε. ΄Αρπαξε ένα πακέτο με έξη μεταλλικά κουτιά μπύρες που βρήκε μπροστά της και σημάδεψε το κεφάλι του κακοποιού. Τον πέτυχε στο στήθος. Ο κακοποιός ξαφνιάστηκε από το θάρρος της Βιολέτας η οποία συνέχισε τις ρίψεις με άλλο ένα πακέτο μπύρες και ένα πακέτο σόδες. Οι σόδες τον βρήκαν στο κεφάλι και ο κακοποιός έπεσε λιπόθυμος.

-Γρήγορα κύριε Δημήτρη! Πάρτε το 100 προτού συνέλθει!

Ο κύριος Δημήτρης έδειξε τρέμοντας το σταθερό τηλέφωνο.

-Δε βλέπω τα νούμερα! Πάρτο εσύ, σε παρακαλώ!

-Ναι σωστά!

Η Βιολέτα θυμήθηκε ότι ο κύριος Δημήτρης δεν έβλεπε καλά. Κάλεσε την αστυνομία. Ευτυχώς ο κακοποιός δε συνήλθε μέχρι που ήρθε το περιπολικό. Ο κύριος Δημήτρης και η Βιολέτα έδωσαν κατάθεση για το περιστατικό. Το ταμείο είχε μόνο μερικά ψιλά για ρέστα, αφού η κυρία Πόπη είχε περάσει πριν μισή ώρα και είχε πάρει τις εισπράξεις. Όταν ο κακοποιός διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν ουσιαστικά άδειο, μπορεί να κάρφωνε με το μαχαίρι τον ιδιοκτήτη από εκδίκηση ή για να τον αναγκάσει να του πει που έκρυβε τα χρήματα. Ποιος ξέρει; Η επέμβαση της Βιολέτας ίσως είχε σώσει τη ζωή του κυρίου Δημήτρη, αλλά και τις ζωές και τις οικονομίες των μελλοντικών του θυμάτων. ΄Ηταν μια γενναία πράξη που κανένα βιβλίο δε θα κατέγραφε και κανένας άνθρωπος δε θα θαύμαζε. Η ανταμοιβή της ήταν τρία γιαουρτάκια με 2% λιπαρά που επέμενε να της προσφέρει για να την ευχαριστήσει μέσα από την καρδιά του ο κύριος Δημήτρης!

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ