Η Βιολέτα ξάπλωσε αναπαυτικά στον καναπέ και συνέχισε την ανάγνωση του βιβλίου “FREEMASONRY – BEYOND THE TRUTH, a guide to paths and places inside the reader”. ( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – οδηγός σε μονοπάτια και τόπους μέσα στον αναγνώστη), που επρόκειτο να μεταφράσει. Το κυρίαρχο μήνυμα του δέκατου πέμπτου βαθμού είναι η συνεχής επίπονη προσπάθεια για την εκτέλεση του καθήκοντος που έχουμε αναλάβει και η πίστη σ’ αυτό, έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Τα πράγματα σπάνια έρχονται όπως εμείς τα θέλουμε. Η έλλειψη πίστης και επιμονής από μέρους μας καθώς και η αδιαφορία και τα εμπόδια που παρεμβάλλουν στο δρόμο μας άλλοι άνθρωποι είναι οι κυριότερες δυσκολίες για την εκπλήρωση του έργου μας. Οι άνθρωποι αδιαφορούν μπροστά σε οποιαδήποτε προσπάθεια δεν αποσκοπεί στο άμεσο προσωπικό τους συμφέρον. Ακόμα κι αν κάποιος έντιμος ηγέτης αποδείξει ότι μια συγκεκριμένη ενέργεια, που απαιτεί κάποιες θυσίες των προσωπικών μας συμφερόντων και κεκτημένων, είναι για το καλό όλων μας μακροπρόθεσμα, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα τον καταψηφίσει. Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί οι πολιτικοί , εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά. Μα, φυσικά, επειδή αυτοί οι πολιτικοί μας αξίζουν! Αφού σχεδόν όλοι μας, αν βρισκόμασταν στη θέση τους, θα κοιτούσαμε να βολέψουμε τους συγγενείς, τους φίλους και τους ψηφοφόρους μας -έστω κι αν δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα -σε θέσεις-κλειδιά. Θα υπήρχαν στην ατζέντα μας οι λέξεις εντιμότητα και αξιοκρατία; «Ποιος έχει το μέλι και δεν το γλύφει;» αναρωτιέται ο σοφός λαός.

Οι άνθρωποι επιζητούν την ασφάλεια, κυρίως μέσα από τα πλούτη και τα υλικά αγαθά. Αυτού του είδους η ασφάλεια όμως είναι μια ψευδαίσθηση, αφού κανένας άνθρωπος δε γνωρίζει την ημερομηνία του θανάτου του! Πώς μπορεί ποτέ ένας θνητός να αισθάνεται ασφαλής; Ελέγχει τη μοίρα του, τα φυσικά φαινόμενα, τις ανίατες αρρώστιες, τα αεροπορικά ή αυτοκινητικά δυστυχήματα; Η τραγική μοίρα των μελών της οικογένειας Ωνάση είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για μελέτη επί του θέματος. Χαρακτηριστική επίσης είναι η παραβολή που αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς (κεφάλαιο 12.παράγραφος 13-21) «Ενός ανθρώπου πλουσίου τα χωράφια απέδωσαν μεγάλη σοδειά και εκείνος σκέφθηκε: Τι να κάνω επειδή δεν έχω που να συγκεντρώσω τους καρπούς μου; Και είπε: Αυτό θα κάνω! Θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες. Θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα ζώα και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου! Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, για πολλά χρόνια! Αναπαύσου, φάε, πιες, απόλαυσε! Ο Θεός όμως του είπε: Ανόητε, αυτή τη νύχτα, ζητούν από σένα την ψυχή σου. Εκείνα που ετοίμασες, ποιος θα τα πάρει; Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δε φροντίζει να γίνει πλούσιος ως προς τον Θεό».

Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος. Προικίσθηκε επίσης με ελεύθερη βούληση, που σημαίνει ότι ο ίδιος είναι απολύτως υπεύθυνος για τις επιλογές του. Η μεγαλύτερη σκλαβιά και στέρηση ελευθερίας ενός ανθρώπου είναι τα ίδια του τα πάθη. Υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά για έναν ναρκομανή από τα ναρκωτικά; Για έναν χαρτοπαίκτη από τη χαρτοπαιξία; Για έναν αλκοολικό από το ποτό; Η ελευθερία που, κατά τον δέκατο πέμπτο βαθμό, πρέπει να αποδοθεί στους αιχμαλώτους είναι η ελευθερία από τα πάθη και τις προσωπικές προσκολλήσεις. Τα πλούτη και τα αξιώματα που τόσο επιζητούν οι άνθρωποι δημιουργούν αργά, σταθερά και αθόρυβα ένα είδος φυλακής γύρω από τον τιμώμενο. Πως μπορεί κανείς να είναι ήρεμος και ευτυχισμένος όταν είναι διάσημος πολιτικός, ηθοποιός ή ποδοσφαιριστής; Όταν κάθε του ενέργεια, δήλωση, προσωπική στιγμή, γέλιο, δάκρυ, ντύσιμο καταγράφεται, σχολιάζεται και ενίοτε χλευάζεται από τον φωτογραφικό ή τηλεοπτικό φακό; Τα τείχη υψώνονται γύρω μας και μας φυλακίζουν χωρίς να το καταλάβουμε. Όταν τα αντιληφθούμε η οικοδόμηση έχει ήδη ολοκληρωθεί και το γκρέμισμα σχεδόν αδύνατο.

«Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.»

λέει ο διορατικός και πάντα διαχρονικός Κωνσταντίνος Καφάβης. Ποτέ κανένας ποιητής δεν έγραψε τόσο λίγα ποιήματα για να πει τόσα πολλά στους ανθρώπους. Αλήθεια, Βιολέτα, εσύ είδες τα τείχη που χτίσθηκαν γύρω από το γάμο σου και σ’ άφησαν απ’ έξω; Τα τείχη υψώθηκαν όταν γεννήθηκε ο Μάρκος ή απλώς η γέννηση του παιδιού αποτέλεσε την αφορμή και τη δικαιολογία; Μήπως τα τείχη είχαν υψωθεί πολύ πριν ακουσθεί το κλάμα του μωρού; Κι εσύ απλώς δεν είχες ακούσει τους ήχους της κατασκευής τους;

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ‘Η ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ